Całość spektaklu oparta jest na średniowiecznej historii "Jedermanna" - człowieka, który nagle postawiony w obliczu śmierci spotyka upersonifikowane pojęcia Pychy, Zmysłów, Miłości, Władzy i Mądrości.
Jest to opowieść mająca źródło w XV-wiecznych moralitetach. "Podczas gdy naukowcy łamią sobie głowę, czy pierwszeństwo przyznać wersji angielskiej, wydanej drukiem w roku 1509, czy też wersji, która ukazała się w roku 1495 w Brukseli (...) teatr od blisko pięciuset lat pozostaje wierny temu utworowi. Hugo von Hofmannsthal nadał mu znany dziś powszechnie kształt językowy, a Salzburg, gdzie gra się go rokrocznie przed portalem katedry, w pełni zasłużył na miano miasta Każdego

XX stulecia. Jak niegdyś angielski Everyman, tak też salzburskie przedstawienie Każdego fascynuje pielgrzymów teatralnych ze wszystkich stron świata - pomimo, że współcześni, sceptycznie usposobieni krytycy pytają, czy to naiwne w samym zamyśle artystycznym uproszczenie tematu winy i kary w ogóle ma jeszcze jakiś sens." (M. Berthold, Historia teatru, Warszawa 1980, s. 265-266)

Wśród polskiej poezji średniowiecznej, podejmującej temat śmierci, szczególne miejsce znajduje dialog między mędrcem o imieniu Polikarpus a personifikowaną Śmiercią. Zachował się on jedynie w zapisie z drugiej połowy XV w. pod tytułem "Dialogus magistri Polycarpi cum Morte" ("Dialog mistrza Polikarpa ze Śmiercią"). Dochowany zapis tekstu pełnił rolę scenariusza widowiska. "Inspirowany przez środowisko kościelne spektakl o śmierci, mający przypomnieć ludziom o nieuchronności zgonu, znikomości doczesnych rozkoszy i fałszu świata, jeśli miał trafić do słuchaczy, musiał ich przyciągać i pobudzać ich wyobraźnię. (...) Nie posiadamy żadnych danych na temat scenicznej realizacji dialogu. Można przypuszczać,, że był on odtwarzany w pobliżu kościoła (na dziedzińcu przed świątynia? na cmentarzu?), a może w przedsionku (skoro akcja rozgrywa się w kościele?). Występować mogły trzy osoby, z których zapewne dwie (Śmierć i Polikarp) były ukostiumowane. Nie jest wszakże wykluczone, iż tekst mógł być recytowany przez jednego aktora wcielającego się w kolejne role; historia teatru średniowiecznego dopuszcza i taką formę inscenizacji." (T. Michałowska, Średniowiecze, Warszawa 1995, s. 527)

Scenariusz: Mariusz Lach sdb
Przygotowanie wokalne zespołu: Kinga Bogacz
Reżyseria: Mariusz Lach sdb, Michał Łysiak
Dialogi: Marcin Wąsowski
Muzyka: Marcin Kłysewicz
Aranżacje chóralne: Sławomir Kuczek, Kinga Bogacz
Choreografia: Michał Łysiak, Dawid Modrzejewski
Kostiumy: Izabela Sobczyszczak
Scenografia: Sylwia Skowron
Nagłośnienie i oświetlenie: PROSCENIUM
Projekty wideo: MULTIMEDIA FACTORY
Projekt plakatu: Tomasz Ducin

W spektaklu udział biorą:
Agnieszka Baczewska, Monika Berdzik, Marta Chazan, Bartłomiej Drozd, Tomasz Ducin, Marta Grzeszczak, Bartek Jasiocha, Ewelina Jędrasik, Justyna Kazek, Joanna Kossewska, Agnieszka Kościelecka, Aleksandra Kowalczyk, Justyna Kowalik, Zbigniew Kozak, Michał Krzosek, Edmund Kuryluk, Marcin Kuśmierz, Kasia Leszczyszyn, Marysia Majchrzyk, Lena Misiak, Dawid Modrzejewski, Olga Narwojsz, Tomasz Paszkowski, Alona Paźniak, Paulina Piotrowska, Kamil Piwowar, Anna Ruszowska, Kinga Rutkowska, Jakub Rząp, Justyna Sadowska, Sylwia Skowron, Agnieszka Więcek, Beata Zięba.

PRAPREMIERA odbyła się 7 XI 2002 r.

W spektaklu wykorzystano teksty:
- "Dialog Mistrza Polikarpa ze Śmiercią" (XV w.)
- "Dusza z ciała uleciała" (XV w.)

- Teksty biblijne (fragm.) : Księga Koheleta, Księga Mądrości Syracha